Secundaire kinderloosheid, een spinnenweb van onzekerheid

Deze week zou eigenlijk de week moeten zijn dat mijn vader en moeder hun tweede kleinkind zouden knuffelen. Maar helaas, dat tweede kindje kwam er niet omdat ik in augustus een miskraam kreeg en ook mijn vader is inmiddels helaas overleden. Dat maakt het omgaan met mijn secundaire kinderloosheid misschien nog wel moeilijker. Het is inmiddels al meer dan een maand dat mijn vader overleed en wat keek hij naar zijn tweede kleinkind uit. Ik hoop dat ze nu samen zijn hierboven en trots op ons neerkijken.

Wat is secundaire kinderloosheid

Bij secundaire kinderloosheid heb je wel al een kindje, maar is de wens voor een tweede des te groter. Helaas gaat deze wens niet voor iedereen in vervulling en zitten wij ook nog steeds met de leegte die het meebrengt. Ik heb de hoop absoluut nog niet opgegeven hoor, en hoop nog elke dag dat ik Farah haar broertje of zusje kan geven. Maar dat het niet vanzelfsprekend is, is al heel lang duidelijk. Vandaag dus weer een zeer persoonlijke blog en dit keer over onze secundaire kinderloosheid.

Wees blij dat je een kind hebt

Wees blij dat je Farah hebt, is wat ik vaak om me heen hoor. Begrijp me niet verkeerd, dat ben ik ook, maar tegelijk ben ik ook erg verdrietig om wat ik nog mis. Ik tel elke dag mijn zegeningen en mijn kleine meid maakt me zo ontzettend gelukkig. Ik weet ook heel goed dat het krijgen van een kind niet voor iedereen is weggelegd. Het verlangen naar een tweede kindje is echter zo groot, dat het niet minder pijnlijk is dat Farah geen broertje of zusje heeft. Het breekt mijn hart als ze er om vraagt, omdat ik niet zeker weet of het is weggelegd voor haar of niet.

Ja, het traject naar mijn zwangerschap van Farah was ontzettend zwaar. De wanhoop, de pijn, het verdriet en elke keer weer een teleurstelling moet verwerken, hebben littekens achter gelaten op mijn hart. Maar het omgaan met onze wens voor een broertje of zusje en de secundaire kinderloosheid waar wij mee te maken hebben, maakt het niet heel veel makkelijker. De hoop opgegeven was toen geen optie en nu wederom niet.

Wanneer komt de tweede?

Hoe vaak krijg ik de vraag niet, wanneer komt de tweede? Zelfs van mensen die weten hoe zwaar het traject de eerste keer was. Het doet pijn en is soms erg kwetsend om elke keer weer te moeten vertellen dat je niks liever wilt, maar het wel weggelegd moet zijn. Soms snap ik ook niet goed, hoe mensen zo iets persoonlijks kunnen vragen, maar ik denk dat het onwetendheid is. Als je zelf iets niet meegemaakt hebt, dan kan het ook best lastig zijn om te begrijpen.

Het ideaal plaatje

1 op de 6 stellen kampt met vruchtbaarheidsproblemen en ook wij zijn daar 1 van. Stiekem had ik een ideaal plaatje in mijn hoofd, want het was met Farah ook gelukt. 2 jaar tussen beide kindjes, was de ideale situatie. We begonnen daarom ook toen Farah 1 jaar was alweer aan ons fertiliteitstraject. Ik wist namelijk zeker dat mijn lichaam dit keer wel wist wat het moest doen. Helaas liep alles niet helemaal hoe we het gehoopt hadden en heeft mijn kleine meid, straks op haar 3e verjaardag nog steeds geen speelkameraadje voor het leven. Maar Alhamdullilah, voor alles…..

Door corona, het fertiliteitstraject bevroren

De Corona pandemie maakt het er ook niet makkelijker op. Vorig jaar Maart ging het IVF lab ineens dicht. Na maanden wachten, waren we weer aan de beurt en werd ik zwanger. Helaas liep dit niet zoals we hoopten en kreeg ik na 13,5 week een miskraam. De wachtlijsten zijn momenteel langer dan normaal en na de miskraam hebben we er alweer een mislukte poging opzitten. In Januari was ik net weer begonnen aan de medicatie en ik hoopte in Februari weer een punctie te hebben. Ook dat liep anders, en nu heb ik geen idee hoe alles gaat lopen. Hoe lang het nog duurt, voordat we weer kunnen beginnen, de onzekerheid, de wanhoop. Het is weer terug en pittiger dan ooit, maar Alhamdullilah.

5 tips bij secundaire kinderloosheid

• Tel je zegeningen, hoe moeilijk dat soms is omdat er een groot gemis is. Geniet bewust van het kindje die er al is. Vaak vergeten we wat we wel hebben in het verdriet om wat we missen.
• Accepteer je verdriet. Dat je al een kindje hebt, betekend niet dat je niet verdrietig mag zijn omdat het tweede kindje er niet is. Dit klinkt natuurlijk heel dubbel, doordat ik in het vorige punt schreef: tel je zegeningen! Mensen oordelen soms heel makkelijk en je kunt tegelijk je gezegend voelen met je eerste kindje en je verdrietig voelen door het gemis van een tweede.
• Blijf praten. Praten lucht niet alleen op maar helpt ook bij de verwerking van het verdriet. Daarnaast is communicatie “the key” in een relatie en lopen veel relaties stuk in een fertiliteitstraject. Iets wat ik ergens goed kan begrijpen, want het is soms echt niet makkelijk en je emoties gaan vaak alle kanten op. Aan de ene kant door de hormonen die je vaak gebruikt maar aan de andere kant ook door het gedeelde verdriet waar je je toch in onbegrepen kunt voelen.
• Wees lief voor jezelf. Ik ben soms erg hard voor mezelf omdat ik me schuldig voel naar mijn partner toe. Ik heb immers het PCOS syndroom en diabetes. Probeer jezelf elke dag te vertellen dat je het goed doet, net zo lang totdat je het zelf ook geloofd. Ga eens naar de schoonheidsspecialiste, laat je haren knippen, verwen jezelf!
• Plan Qtime met je gezin en met je partner alleen in. Het is niet alleen voor jou lastig als je kampt met secundaire kinderloosheid, maar ook voor je partner. Een bezoekje aan een privé sauna is de perfecte manier om weer op te laden.

Tips voor omstanders bij secundaire kinderloosheid

• Toon interesse, als iemand je verteld dat ze in een traject zitten of verlangen naar een tweede kindje . Het feit dat ze dat met je delen, betekend vaak dat ze er iets over kwijt willen. Het geeft niet als je niet de juiste woorden kunt vinden, maar oprechte interesse wordt vaak wel gewaardeerd.
• Houd dooddoeners zoals “Wees blij dat je er al eentje hebt” of ” wees blij dat je er maar eentje hebt, lekker rustig” voor je. Deze woorden kunnen de ander als een steek in hun hart raken en hebben totaal geen toegevoegde waarde.
• Ben je zelf wel zwanger? Houd het dan niet voor je om de ander niet te kwetsen. Ik vind het overigens ook veel fijner om babynieuws persoonlijk te horen dan via via of via facebook ofzo. Nou snap ik uiteraard dat dat voor mensen die niet zo dichtbij staan wel de makkelijkste manier is. Maar ik gun iedereen zijn of haar baby, ook al gun ik het mezelf ook. Probeer me dus niet te “sparen”.

Ken jij iemand die al een kindje heeft maar toch kampt met secundaire kinderloosheid? Of heb je hier zelf mee te maken? Op de website van Freya kun je hier heel veel informatie of ervaringen over lezen.