Mijn strijd in mijn ongewenste kinderloosheid en IVF

In 2017 is er volgens de Freya site een recordaantal IVF – kinderen geboren.  1 op de 6 stellen, kampt helaas ook met vruchtbaarheidsproblemen. Graag neem ik je mee in mijn strijd tegen mijn ongewenste kinderloosheid.  Deze blog heb ik al een aantal jaar geleden geschreven, op een moment dat ik nog niet zeker wist of ik überhaupt ook ooit moeder zou worden…Op dat moment was ik dus nog ongewenst kinderloos. Intussen ben ik na een lange strijd van niet opgeven gezegend met een prachtige dochter, Alhamdullilah

Een taboe

Ik  heb lang nagedacht of ik deze blog wel moest publiceren, het is dus toch iets heel persoonlijks waar soms ook nog best een taboe ligt. Overigens vind ik dat volkomen onterecht hoor, maar het zal ook wel een cultuurdingetje zijn. Omdat deze blog over mij gaat, en dus ook alles dat mij bezig houdt, heb ik er uiteindelijk voor gekozen om het wel met jullie te delen. Volgens mij zijn er best veel dames zijn die zich hier ook in herkennen en het is een stukje van mezelf..

Hoe het begon…

Nadat ik een jaar niet ongesteld was geweest en verging van de buikpijn belande ik in het ziekenhuis. Mijn baarmoeder was dus verzakt en ik zag er uit alsof ik 6 maanden zwanger was. Ik verging ook van de pijn, had hoge koorts en werd dezelfde dag nog met spoed geopereerd. Toen ik 20 of 21 jaar was kreeg ik te horen dat ik mijn kinderwens het beste kon opgeven. Ik zou waarschijnlijk dus nooit moeder worden en ik bleef ongewenst kinderloos. Ook had ik last van het pcos syndroom.

Mijn wereld stortte in, want ik had niet veel wensen voor de toekomst maar moeder worden wilde ik wel. In vriendenboekjes op de basisschool had je altijd een standaard vraag met: wat wil je later worden? Ik schreef er ook altijd met sierlijke letters in dat ik moeder wilde worden. Veel meer had ik ook niet nodig. Jaren gingen voorbij en ik dacht dat ik het een plekje had kunnen geven, niet dus. Intussen werd ik ouder en ging nadenken over alternatieven.

Een negatief advies

Na veel vooronderzoek te doen en ook veel gelezen te hebben over IVF, wilde ik dat een kans geven. Echter dacht de gynaecoloog in het ziekenhuis daar dus anders over. Met een negatief advies op zak, omdat ze de kansen op succes te klein vonden werd ik naar huis gestuurd. Hierdoor werd mijn wens naar een kindje ook niet vergoed door de zorgverzekering. Maar opgeven was geen optie, ik vocht door. Ik wilde niet ongewenst kinderloos blijven.

Diabetes

Daarnaast kwam ook de diabetes om de hoek kijken. ’s Nachts had ik vaak hogere bloedsuikers waardoor mijn HBA1C (een gemiddelde waarde voor je bloedsuikers) te hoog was. Om überhaupt in aanmerking te komen voor een fertiliteitstraject is ook dit erg belangrijk. Ik had een top diabetisch verpleegkundige die echt met me mee dacht. Door haar kreeg ik een insuline pomp met een sensor. Op deze manier kreeg ik elk uur een beetje insuline.  Maar ook mijn bloedsuikers konden 24 uur per dag gemeten werden. Wat haatte ik die pomp, en wat deed hij veel pijn. Maar ik begon er steeds meer aan te wennen en op een geven moment was ik super strak ingesteld.

Geduld is een schone zaak

Na een jaar vechten en een goed gesprek met mijn gynaecoloog werd de deur toch op een kiertje gezet. Zij zag wat mijn onvervulde kinderwens met mij deed. Ik mocht hormonen gaan gebruiken en het negatief advies werd van tafel geveegd. Ze waarschuwde me dat ik niet veel moest verwachten van de hormonen omdat het waarschijnlijk niet zou aanslaan. Het tegendeel bleek waar, waar clomid inderdaad weinig deed, deed Gonal F wel iets.

Licht aan het einde van de tunnel

Mijn vruchtbaarheidsproblemen werden niet ineens minder, maar er leek weer licht aan het einde van de tunnel te zijn. Elke dag moest ik een spuit in mijn buik zetten en ook al was ik gewend om insuline te spuiten vanwege mijn diabetes, kon ik niet wennen aan de Gonal F spuit. Ik durfde hem vanwege de langere naald niet eens zelf te zetten, dus dat moest mijn man doen. De Gonal F deed wel wat en er groeide zelfs eitjes. Ik kwam in aanmerking voor IUI, helaas zonder resultaat. Na een aantal mislukte pogingen kwam ik in aanmerking voor IVF. Zou ik dan toch niet ongewenst kinderloos blijven?

Wat hormonen met je doen

Mijn reis naar het onbekende begon. Zo lang had ik voor dit gevochten, maar het bleek veel zwaarder dan ik van te voren had kunnen bedenken. Ik had moodswings, kwam kilo’s aan,  voelde me niet lekker in mijn vel, was veel verdrietig en vond het spuiten en de medicijnen vreselijk. Maar ik wist waar ik het voor deed, mijn man zette elke dag 2 spuiten in mijn buik en de rest moest ik echt zelf doen. Tot het moment dat de eerste punctie was aangebroken…Ik had hier zo lang naar toe geleefd, maar wist niet wat ik moest verwachten.

De punctie

Totdat ik de naald zag waarmee mijn eierstokken aangeprikt zouden worden. De eerste punctie heb ik alleen maar gehuild als een kleine baby, wat een pijn deed het toen de naald, zo groot als een breinaald (tenminste zo herinner ik me het) naar binnen ging. Na de punctie zei de gynaecoloog dat ik het goed had gedaan en het er op zat. Goed gedaan? Ik heb zitten huilen en gillen, dus snapte niet helemaal wat ze precies goed vond, maar jah.

De rollercoaster van IVF

Mijn wens in vervulling laten gaan d.m.v. IVF was het enige wat ik wilde, maar zou mijn wens wel uitkomen? Ik wilde niet ongewenst kinderloos achterblijven. Naïef dat ik was, dacht ik dat ik meteen zwanger zou raken toen er in het IVF lab werd verteld dat de embryo’s van super goede kwaliteit waren. Helaas liep de eerste terugplaatsing op niks uit en de tweede op een miskraam. Nou moest ik een manier vinden om met deze teleurstellingen om te gaan, maar ik had mijn punt gemaakt. IVF was dus niet helemaal een gemiste kans, en de hormonen deden zeker wel wat.

Ook al heb ik vaak getwijfeld en gedacht dat ik er beter nooit aan had kunnen beginnen, ben ik nog elke dag blij dat ik dat wel heb gedaan. Opgeven is geen optie en In shaa Allah, gaat ooit mijn enige wens toch in vervulling. Ik blijf hopen.

Ken jij iemand die ook ongewenst kinderloos is? Op de site van Freya kan je meer lezen over dit onderwerp.

Zoals ik in het begin van mijn blog schreef, ben ik inmiddels gezegend met een prachtige dochter. Deze blog heb ik geschreven toen ik midden in de rollercoaster van emoties zat.